مدیحه رسول خدا(ص) در اطراف روضه آن حضرت

حج در آیینه ادب فارسی

اشعاری که در پی می آید، همان است که در اطراف روضه مطهّر پیامبر، بالای شبکه های فلزی و کاشی کاری های قدیمی به صورت کتیبه های زیبا نوشته شده است.

این اشعار که در مدح رسول خدا صلی الله علیه و آله است، از سالیان دور توجّه مرا، همانند هر زائر دیگر، به خود جلب کرده بود، و همواره می کوشیدم متن آن را به طور صحیح و بی غلط بخوانم امّا میسّر نمی شد؛ زیرا گر چه کتابت این قصیده با آب طلا و برجسته است امّا از آنجا که خطّ آن قدیمی و نامأنوس است و همچنین در بعضی از مصرع ها و یا در بیتی از ابیات شانزده گانه آن سخن از توسّل و شفاعت است! و این با ذوق و سلیقه آقایان وهابی ها سازگار نیست، آنها را با رنگ سبز محو کرده اند تا قرائت کامل آن برای کسی امکان پذیر نباشد. لیکن خوشبختانه در یکی از سفرهایم جناب حجّة الاسلام والمسلمین آقای قرشی نماینده محترم مقام معظّم رهبری، حضرت آیة اللّه خامنه ای مدّظلّه العالی در مدینه منوّره، این قصیده را که در یک برگه، گویا در یکی از کشورهای عربی، بدون هیچ نشان و علامتی چاپ شده بود در اختیارم گذاشت.

ضمن تشکّر از معظّم له، در این فرصت مناسب، که ایّام بعثت رسول خدا و ماه شعبان المعظّم است و تعلّق به آن حضرت دارد، متن و ترجمه این مدیحه به عنوان بهترین هدیه در اختیار ارادتمندان خاتم انبیا صلی الله علیه و آله قرار می گیرد. امید است همه ما از شفاعت آن بزرگوار و اهل بیتش بهره مند شویم، ان شاء اللّه .

یا سیّدی یا رسولَ اللّه خُذ بِیَدی	مالی سِواکَ وَ لا ألوی علی أحدِ
فأنتَ نُورُ الهُدی فی کلّ کائِنة	وأنتَ سِرُّ النَّدی یا خَیرَ مُعتَمَدِ
وأنْتَ حَقّا غِیاثُ الخَلقِ أجمَعِهِم	وأنتَ هادی الوَری للّه ذی مَدَدِ
یا مَنْ یَقومُ مَقامَ الحَمدِ مُنْفَردا	للواحدِ الفَردِ لم یُولدْ ولَم یَلِدِ
یا مَنْ تَفجّرت الأنهارُ نابعةً	مِنْ إصبَعیه فروّی الجَیْش ذالعَدد
إنّی إذا سامَنی ضَیمٌ یُروِّعُنی	أقولُ یا سیّدَ الساداتِ یا سَنَدی
کُنْ لی شفیعا إلی الرحمانِ مِن ذَللی	وامنُنْ عَلیّ بما لا کانَ فی خَلَدی
وانْظُر بِعَینِ الرضّا لی دائما أبدا	واستُر بفَضْلِکَ تَقصیری مدی الأمَدِ
واعطِفْ عَلَیّ بِعَفْوٍ مِنکَ یَشمَلُنی	فإنّنی عَنکَ یا مَولایَ لَم أحُدِ
إنّی تَوَسَّلتُ بالمُختارِ أشْرفِ مَنْ	رَقی السّماواتِ سِرِّ الواحِدِ الأَحَدِ
ربّ الجمالِ تعالی اللّه خالِقُهُ	فمِثْلهُ فی جَمیعِ الخَلقِ لَمْ أجِدِ
خَیرِ الخلائِقِ أعلی المُرسَلینَ ذُریً	ذُخْرِ الأنامِ وهادیهِم إلی الرَّشَدِ
بِهِ التَجأتُ لَعَلّ اللّه یَغفِرُ لی	هذا الذی هُوَ فی ظَنّی وَمُعتَمَدی
فَمَدْحُهُ لَمْ یَزَلْ دأبی مدی عُمری	وحُبُّهُ عِندَ ربِّ العَرشِ مُستَنَدی
عَلیهِ أزکی صَلاةٍ لَم تَزَل أبدا	مَعَ السلام بِلا حَصرٍ وَ لا عَدَدِ
والآلِ والصَّحْبِ أهلِ المَجدِ قاطبةً	بَحْرِ السّماحِ وأهلِ الجودِ والمَدَدِ

«ای پیامبر خدا، ای سرور و سالار من، دستم بگیر، جز تو کسی را ندارم که بدان روی آورم.

در تمام هستی، نور خدا تویی، سرّ جود و سخا تویی، ای بهترین تکیه گاه من.

همانا تویی پناه حقیقی جهانیان، تویی هدایتگر آفریدگان به سوی آفریدگار و تویی کارساز همگان.

ای که به تنهایی در جایگاه حمد خداوند یکتایی؛ همان که نزاد و زاده نشد.

ای که از میان انگشتانش نهرها جاری گشت و لشگر انبوهی را سیراب کرد.

هر گاه خطری تهدیدم کند بانگ برمی آورم: ای مهترِ مهتران، و ای پشت و پناه من.

در پیشگاه خداوند از لغزشهایم شفاعت کن و منّت گزار بر من آنسان که در عقلم نگنجد.

به دیده خشنودی و رضایت بر من نظر کن و همواره از فضل خویش بر کوتاهی ها و قصورم سرپوش بگذار.

مهر خویش با عفو فراگیرت بر من بگستران، ای مولا و سرورم، هرگز از تو روی گردان نخواهم شد.

توسل می جویم و دست به دامن پیامبر برگزیده می شوم؛ پیامبری که از شریف ترین سیر کنندگان در آسمانها و از اسرار خدای یکتا است.

او خدای زیبایی هاست، متعالی است خالق او، که همتایش در جهان نتوانم یافت.

او از میان آفریدگان بهترین است. مقام او در بین پیامبران، برترین است. مایه امید همگان است و هادی است به سوی کمال.

در پشت سر او پناه گرفتم تا ببخشایدم خدایم. این است گمان و اعتقاد من.

تا زنده ام، مدح وستایش او است راه و رسمم. در نزد خدای عرش، دوستی او است رهنمون ایمانم.

پاکترین درودها بر او باد! با سلام های بی شمار.

و بر اهل بیت و یارانش که صاحب مجد و عزّتند و اهل جود و دریای کرم.»